Выкарыстанне сінсемантычных сродкаў міжфразавай сувязі ў праспекцыйным значэнні (на матэрыяле твораў У. Караткевіча і В. Быкава)

Abstract

У артыкуле ідзе гаворка пра выкарыстанне сінсемантычных сродкаў міжфразавай сувязі ў праспекцыйным значэнні, што некалькі супярэчыць іх асноўнай функцыі – накіроўваць да папярэдняга паведамлення. Лічыцца, што ў пачатку складанага сінтаксічнага цэлага (а тым больш у пачатку тэксту) павінны пераважаць аўтасемантычныя сродкі. Аналіз разнастайных мастацкіх твораў У. Караткевіча і В. Быкава (прычым як буйных, так і малых форм) ілюструе шырокае ўжыванне ў пачатковых складаных сінтаксічных цэлых ярка выражаных сінсемантычных сродкаў: перыфразы, займеннікаў і займеннікавых прыслоўяў, няпоўных сказаў і інш. Аказваючыся кампанентам складанага сінтаксічнага цэлага, слова (або сказ) пачынае выконваць спецыфічную функцыю, што ў сваю чаргу ўплывае на яго сумяшчальнасць з іншымі словамі ў кантэксце – узнікае своеасаблівая кантактная або дыстантная залежнасць, узаемаабумоўленасць слова і кантэксту. = The article is about the usage of synsematic means of interphrasal connection in the prospective meaning that slightly differs from their main function – to direct to the previous information. Traditionally, it is considered that at the beginning of a complex syntactic unit (especially at the beginning of a text) autosemantic must prevail. The analysis of the works written by V. Korotkevich and V. Bykov (large and small forms) illustrates the wide use evident sign of synsematic means in the initial complex syntactic units: periphrasis, pronouns and pronouned adverbs, incomplete sentences and other. When a word (or a sentence) turns out a component of a complex syntactic unit it starts to carry out specific function. In turn it influences to its compatibility with other words in the text, especial contact or distant dependence arises, interrelation of a word and a context.