Жанр драматычнай паэмы ў творчай спадчыне Валянціны Коўтун

Abstract

Даследуецца драматычная паэма Валянціны Коўтун “Суд Алаізы”, прысвечаная вядомай беларускай паэтэсе канца ХІХ – пачатку ХХ стагоддя Алаізе Пашкевіч (Цётцы). Гэта значная, гераічная і яркая постаць, якая набыла ў гісторыі нацыянальнай культуры рэпутацыю бунтара і пратэстанта. З мноства фактаў і абставін біяграфіі галоўнай гераіні В. Коўтун змагла выбраць найбольш напружаныя і востраканфліктныя моманты – час працы Алаізы Пашкевіч фельчарам у Нова-Вілейскай лякарні ў 1905 годзе. Засяроджваецца ўвага і на жанрава-стылістычнай форме нацыянальнага драматычнага эпасу, адзначаецца пафас асэнсавання непарыўнай сувязі, думак і пачуццяў нашага сучасніка з гістарычным, сацыяльным і духоўным вопытам народа. = The study focuses on the drama poem by Valyantsyna Koutun “Sud Alloizy” devoted to a famous Belarusian poetess of the late XIX – early XX centuries Alloiza Pashkevich (Tyotka). She is an outstanding, heroic and bright personality who acquired the reputation of a rebellion and a prote-ster in the national culture. V. Kovtun managed to single out the most tense and contentious moments from a great amount of facts in Alloiza Pashkevich’s biography. Among them is the time when Tyotka worked as a medical assistant in Novo-Vileisky hospital in 1905. The attention is also focused on the form of genre and stylistics of the national drama epos. The pathos of the interpretation of the inseparable connection, of thoughts and feelings of our contemporary with the historical, social and spiritual experience of the nation is pointed out.